حرکت ارتودنتیک دندانی و تحلیل ریشه پس از درمان با دوز های متفاوت داروی Celecoxib درRats

سابقه و هدف: مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی برای درمان دردهای مرتبط با درمان ارتودنسی می تواند سبب کاهش حرکات دندانی گردد. امروزه مهارکننده های اختصاصی COX2 جایگزینی برای داروهای ضد التهاب رایج می باشند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر سه دوز متفاوت داروی Celecoxib بر حرکت ارتودنسی و تحلیل ریشه دندانی در Rats بود. مواد و روشها: در تحقیق تجربی آزمایشگاهی حاضر40 عددRat نر به صورت تصادفی به گروه های کنترل D (استفاده از دستگاه ارتودنسی و عدم مصرف دارو) و E(بدون هیچ گونه اعمال مداخله) و گروه های آزمایشی A ( با دوز مصرفی mg/kg25)، B (با دوز مصرفی mg/kg50) و C ( با دوز مصرفی mg/kg100) از داروی celecoxib تقسیم شدند. فنر نیکل تیتانیوم بین مولراول و انسیزور سمت راست ماگزیلا تعبیه شد. پس از 2 هفته حیوانات قربانی شدند و فاصله میلیمتری بین دو دندان توسط کولیس اندازه گیری شد. پس از تهیه مقاطع بافت شناسی، میزان تحلیل ریشه، تعداد و حداکثر عمق بزرگترین لاکوناهای تحلیلی در سطوح ریشه مزیال مولر تعیین گردید. از آزمون‌های ANOVA LSD وTukey HSD جهت آنالیز آماری استفاده گردید. یافته‌ها: بیشترین میانگین حرکت دندانی در گروه A mm) 8537/0) و سپس به ترتیب در گروه‌های D، C، B و E مشاهده شد. تجزیه و تحلیل‌های آماری نشان داد که دوزهای مختلف داروی Celecoxib دارای اثر تداخلی در حرکت دندانی نبودند. مصرف داروی Celecoxib به ویژه با دوز mg/kg 100 سبب کاهش معنی‌دار تعداد لاکوناهای تحلیلی در ریشه مزیالی مولر اول گردید (05/0>P). نتیجه‌گیری: دوزmg/kg 100 داروی Celecoxib با کمترین تداخل در حرکت دندانی و بیشترین محافظت در برابر تحلیل ریشه در نمونه Rat، به عنوان دوز اپتیمم بود.